Asbestvervuiling

In de zaak die we hier bespreken, betrof het de levering van een pand met asbestvervuiling.

Onze cliënt die als verkoper was opgetreden, had in het informatiememorandum opgenomen dat het pand asbestvrij was. In de koopovereenkomst was echter opgenomen dat verkoper niet beter wist dan dat het pand asbestvrij was. Sterker nog, hij wees de koper er op dat op een aantal plekken wel asbest aanwezig was. Nu had de verkoper onderzoek laten doen naar de mogelijke aanwezigheid van asbest. Dat onderzoek kende echter een aantal beperkingen. Zo vermeldde de rapportage dat de kitten waarmee de ruiten in het kozijn waren bevestigd, niet in het onderzoek waren betrokken. U raadt het al: deze kitten waren nu juist wel met asbest vervuild. Dat is overigens niet gevaarlijk voor de volksgezondheid, vanwege het gehechte karakter ervan.

De koper had het pand echter doorverkocht onder het afgeven van de absolute garantie dat het pand geen asbest bevatte. Deze derde vorderde echter verwijdering van de kitten, ook al was het niet gevaarlijk voor de volksgezondheid. Hij beriep zich op het absolute karakter van de garantie dat het pand vrij van asbest was.

De koper verweet onze cliënt dat hij geen expliciete melding had gemaakt van de in de rapportage vermelde uitzonderingen en beweerde dat hij op de verklaring in het informatiememorandum had mogen afgaan.

Bijzondere omstandigheid in deze zaak was dat de koper uit de wel overhandigde stukken had kunnen opmaken dat er asbestonderzoek had plaats gevonden. Zij zag daarin echter geen reden om de betreffende rapportage op te vragen.

In de procedure hebben we namens cliënt het verweer gevoerd dat niet het informatiememorandum leidend is, maar de koopovereenkomst en dat de koper zijn onderzoeksplicht had verzaakt door niet naar de rapportage te vragen. 

Zowel in eerste aanleg als in hoger beroep is de vordering van de koper afgewezen.